Veel eilander mannen waren, en zijn nog steeds, actief in de grote vaart, als walvisvaarder, visser of als vrijwilliger bij de reddingmaatschappij.
Helaas zijn er tijdens stormen en oorlogen veel eilanders omgekomen op zee. Soms werden de lichamen geborgen, vaak werden ze nooit meer gezien. Vrouwen en kinderen bleven alleen achter op het eiland.
Na jarenlange discussie werd in 1993 met een gift van oud-gezagvoerder Gerrit Luidenga en bijdragen van vele eilanders een monument opgericht voor alle op zee omgekomen eilanders. Het monument werd een beeld van een vrouw dat eenzaam over de zee tuurt, tevergeefs wachtend op haar man of zoon.
-- Advertentie --