De Grijze zeehond blijkt helemaal geen lieverdje, maar een ware “bruinvis-killer” schrijft NRC.NEXT vandaag.
De Bruinvis is één van de meest voorkomende walvisachtige in de Noord- en Waddenzee. Maar de beesten spoelen ook zeer geregeld verminkt aan. Dat fenomeen zorgde al vaak voor discussie tussen onderzoekers, natuurbeschermers en vissers. Die laatste zouden de vissen uit hun netten snijden, waarbij ze gewond raken.
Nu blijkt uit onderzoek iets heel anders, schrijft NRC.NEXT. De Grijze zeehond, een zeehond die iets groter is dan de gewone zeehond en waarvan er inmiddels zo’n 3.000 in Nederland zijn, blijkt een killer.
De onderzoekers vonden DNA van de beesten in de wonden van drie aangespoelde Bruinvissen. Na die ontdekking werden 721 van de 1081 tussen 2003 en 2013 aangespoelde vissen onderzocht. Een kwart daarvan bleek sporen te bevatten van tanden en klauwen van de Grijze zeehond.
Wat blijkt? De zeehonden vallen gezonde en jonge Bruinvissen aan, vaak met volle maag. De beesten grijpen de vissen vast, trekken ze onder water om ze te verdrinken en scheuren vervolgens repen spek van hun lijf.
Bruinvissen die naar eten zochten op de zeebodem werden van boven of van de zijkant aangevallen. Zwommen ze in open water, werden ze vaak van onderen in de hals gepakt. “Eigenlijk zijn ze nergens veilig”, stelt Mardik Leopold van IMARES tegenover de NRC.NEXT.
Onderzoekers schatten voorzichtig dat 17 procent van de aangespoelde Bruinvissen vermoord is door een zeehond. Daarmee is dat doodsoorzaak nummer één voor de beesten, nog voor honger, ziekte en visnetten.
De onderzoekers van IMARES, NIOZ en Universiteit Utrecht publiceren hun conclusies vandaag in Proceedings of the Royal Society B.
NRC.NEXT wijst nog op de zorgelijke laatste zin van dit artikel: “Er is geen a priori reden waarom mensen niet aangevallen kunnen worden door een Grijze zeehond”.