In de jaren dertig van de vorige eeuw stierf het droogvallend zeegras in een groot deel van het Nederlandse Waddengebied uit. Momenteel lopen er onderzoeken om het gras weer terug te brengen.
Eelke Folmer onderzocht het Nederlandse Wad voor het Programma naar een Rijke Waddenzee en de Waddenacademie. Zeegras groeit in het Duitse en het Deense gedeelte namelijk nog wel.
Uit het onderzoek van Folmer is gebleken dat de wadplaten bij vogeleiland Griend en ten zuiden van Terschelling kansrijk zijn voor het terugbrengen van zeegras, zo meldt het Friesch Dagblad.
Deze locaties zijn juist zo kansrijk, omdat de concentratie meststoffen in het water lager ligt dan in het oostelijke deel van het Wad. In de rest van het Nederlandse deel zitten er te veel voedingstoffen en bladgroen in het water.
Het plantje kan de leefomgeving voor vissen, eenden en andere dieren positief beïnvloeden. Ook kan het helpen bij het versterken van zandplaten, omdat de plantjes spoelend zand vasthouden.